#7 Irina & Space: 'Razem ze Space’m podbijamy świat'

Siódmy artykuł serii o Siódmej Władzy poświęcony jest Irinie i Space’owi. Irina to Rosjanka, od której bije niesamowity urok, Speca to pies rasy Husky, który przypomina wilka – razem postanowili zwiedzać świat. I po dwóch latach podróżowania mogą się pochwalić wizytami w wielu miejscach – Bangladesz, Kaukaz, Gruzja i oczywiście Paryż, Wiedeń, Wenecja. Najbardziej znane rosyjskie magazyny nie przeszły obok nich obojętnie: zostali nazwani podróżniczymi blogerami roku. W jednym z wywiadów Irina powiedziała: chcę pokazać, że podróżowanie przez większą część życia nie jest niemożliwe, nawet jeśli nie mamy worka pieniędzy. Irina, która w Rosji jest prawdziwą gwiazdą, podróżuje do naprawdę ekstremalnych miejsc, śpi w schroniskach i hostelach i odwiedza miejsca nieodwiedzane przez innych. Z pewnością ma wiele niesamowitych historii do opowiedzenia, jak na przykład ta o pobycie w lodowatym Kaukazie.

Po pierwsze, że podróżowanie nie ma granic. Małą ilość pieniędzy nie jest problemem. I, w przeciwieństwie do tego, co wszyscy myślą, z czworonożnym przyjacielem można podróżować wszędzie. To nieprawda, że trzeba mieć duży dom, aby móc pozwolić sobie na zwierzaka. To tylko wymówki. Jestem na to dobrym przykładem. Pokazuję ludziom, że z psem można podróżować naprawdę wszędzie.

Razem ze Space’m odwiedzamy najpiękniejsze miejsca na świecie, nawet takie, których nie odwiedzają inni: Bangladesz, Alaska czy Gruzja.

Niektóre hotele odmawiały nam noclegu, ale zdarzało się to bardzo rzadko. Nigdy nie mieliśmy problemów w Europie, Ameryce czy Gruzji.

Pewnie! Jedna z nich przydarzyła się, kiedy zdobywaliśmy Mount Elbrus, najwyższy szczyt kaukazu, jednego z siedmiu cudów Rosji. Okazało się, że nie zarejestrowaliśmy się w schronisku, w którym mieliśmy nocować i nie było dla nas miejsca. Było kilka stopni poniżej zera! Była godzina 23 i wszyscy byli już w ciepłym schronisku, a my do 4 nad ranem siedzieliśmy na dworze. Później tego samego dnia wspięliśmy się na wysokość 4100 metrów, a po powrocie znowu nie mieliśmy miejsca na nocleg. Usiadłam i zaczęłam płakać. Zaoferowano nam nocleg w namiocie!

Mój przyjaciel Sasha, który organizował wyjazd, zorganizował Space’owi miejsce w przyczepie, w której przebywała duńska posłanka. To wtedy wydarzyła się najciekawsza część historii. Poszłam na obiad, a Space został w przyczepie. Kiedy posłanka próbowała wyciągnąć spod łóżka swoje rzeczy, Space zaczął warczeć. Kiedy wróciłam, Dunka siedziała ze swoim synem w kącie przyczepy, bo bali się Space’a. Oddałam im ich walizkę, a pies podbiegł do nich, żeby się przywitać. Byli zachwyceni i przestraszeni. Okazało się, że Space to nie tylko świetny kompan podróży, ale także mój obrońca.

Dzielę się szczegółami swoich podróży, najpiękniejszymi miejscami, trasami, aby każdy mógł zobaczyć miejsca, które odwiedzam. Mówię o sobie tylko wtedy, jeśli wiąże się to z podróżą. Ale staram się nie opowiadać o negatywnych wydarzeniach, nie wyrażam kontrowersyjnych opinii. Uważam, że moje osobiste życie nie powinno pojawiać się na profilu i zachowuję je dla siebie.

Zdjęcią powstją, bo inspirują mnie miejsca, które odwiedzam. To natura zachwyca mnie najbardziej, żaden budynek nie może równać się z górskich jeziorem, arizońskimi kanionami, lodowymi jaskiniami Alaski.

Założyłam profil na Instagramie dwa lata temu. To całkiem nowe konto. Spotkałam blogera, który opowiedział mi o swoich zarobkach i pomyślałam, że też spróbuję. Kiedy zaczęłam udostępniać zdjęcia, zorientowałam się, że może to być moja praca, bo zawsze traktowałam fotografię jako swoją pasję. Blog to dwa elementy – biznes i ten drugi, najważniejszy, kreatywność.

Podróżuję przez 70% swojego życia i bardzo mi się to podoba. Mogę śmiało powiedzieć, że nie mam stałego miejsca zamieszkania. Dopóki będę cieszyć się każdą minutą swojego życia, nie zmienię w nim nic. Jak tylko poczuję się zmęczona, znajdiziemy sobie stałe miejsce i będziemy podróżować raz w miesiącu czy w tygodniu.

Zazwyczaj spędzam go z przyjaciółmi, nie-blogerami. Nie lubię dużych wydarzeń czy gali z nagrodami, ponieważ nie uważam, że zrobiłam w życiu coś wyjątkowego. Jestem po prostu dziewczyną z psem.

Nie wiem. Chcę napisać bajkę dla dzieci i mam nadzieję, że pisanie stanie się kiedyś moim głównym zajęciem. I oczywiścię chcę stworzyć własną linię akcesoriów dla zwierząt.

Jezioro Mono w Kalifornii. O zachodzie słońca było piękne, wydawało mi się, że jesteśmy na Marcie. Powierzchnia jeziora zmieniła kolor na fioletowy, a niebo przybrało liliową barwę. Było tak pięknie, że chciało mi się płakać z radości. Nigdy nie odkryłabym tego miejsca, gdybym nie spotkała Amerykańskiego fotografa, który poradził mi wybrać się tam właśnie o zachodzie.

Podróżowanie nie oznacza wydawania majątku. Podczas większości podróży spaliśmy w tanich hotelach i hostelach, ponieważ oprócz łóżka nie potrzebujemy wielu udogodnień. I tak z rana zazwyczaj wsiadać w samochód i jadę dalej. Wystarczy łóżko, świeża pościel, ciepła woda i ręcznik. Nie potrzebuję marmurowych podłóg, czy skórzanych kanap. Wybierajcie najtańsze hostele – noc jest do spania, a w ciągu dnia poświęcajcie czas na odkrywanie świata!