Van Gotisch tot Gaudi in Barcelona

Barcelona is altijd een combinatie geweest van architectuur, eten, mode, stijl, muziek en plezier. De zomer is de tijd om te feesten, met de hele week lang fiësta! Maar de stad bruist ook de rest van het jaar. De hoofdstad van Catelonië is een onmiskenbaar Mediterrane stad en dat niet alleen door de ligging, maar vooral door de invloeden van de geschiedenis, traditie en cultuur.

Barcelona is de op een na grootste stad van Spanje, wat omvang en inwonertal betreft en ligt op een prachtige plaats aan de noordoostkust van het Iberische schiereiland en aan de kust van de Middellandse zee. Het is ook de hoofdstad van Catelonië, een van de 17 autonome gebieden die Spanje vormen. Er zijn twee officiële talen in Barcelona: het Catelaans, wat door de meeste mensen in heel Catalonië gesproken wordt, en Castiliaans (of standaard) Spaans. De stad Barcelona heeft een inwonertal van 1.510.000, maar met de gebieden aan de rand van de stad worden meegerekend komt dat aantal boven de 4.000.000.

Hieronder staan een aantal van de plaatsen in Barcelona die u niet mag missen.

La Rambla Vijf afzonderlijke straten die met elkaar verbonden zijn vormen samen La Rambla (of Las Ramblas); een brede winkelpromenade vol met straatmuzikanten, levende standbeelden, mimespelers en rondreizende handelaars die u vanalles aanbieden, van loten tot sieraden. De luidruchtige vogelmarkt op het tweede blok van La Rambla is de moeite waard, net als het nabijgelegen Palau de la Virreina, een groots roccoco landhuis uit de achttiende eeuw, waar u informatie vindt over kunst en vermaak en waar u kaartjes kunt kopen. Hiernaast is de meest kleurrijke markt van La Rambla, de Mercat de la Boqueria. Met zuidelik van de Boqueria is de stoep versierd met mozaiek van Miró en een van de tegels is gesigneerd door deze artiest.

In het volgende deel van La Rambla vindt u het Gran Teatre del Liceu, het beroemde operagebouw uit de negentiende eeuw. Onder de Plaça Reial is het gedeelte waar stripclubs en peepshows te vinden zijn. La Rambla eindigt met het indrukwekkende Monument a Colom, een monument voor Columbus, en de haven. U kunt een kijkje nemen bovenop het monument met behulp van een lift. Net wersterlijk van het monument, op Avinuda de les Drassanes staat het Reials Drassanes (Koninklijke Scheepswerf), waarin u het fascinerende Museu Maritím vindt. Het bevat meer zeevaart uitrusting dan u zich kunt voorstellen - botel, modellen, kaarten, schilderijen, boegbeelden en galeien uit de zestiende eeuw.

Barri Gotic Dit bestaat uit een aantal middeleeuwse Gothische gebouwen die slachts een paar blokken noordoost van La Rambla liggen en de kern van het oude Barcelona vormen. Het is een doolhof van onderling verbonden donkere straten die uitkomen op pleinen, en er zijn veel cafés en bars en bovendien de goedkoopste accommodaties in de stad. De meeste gebouwen stammen uit de de veertiende en vijftiende eeuw, toen Barcelona op de top van zijn commerciële welvaart was en voordat het een deel was van Castilië. Rondom de Kathedraal, een van de mooiste Gotische gebouwen in Spanje, kunt u nog steeds een deel van de oude muur zien, die in nieuwere structuren in geïntegreerd. Een kwart bevindt zich rondom Plaça de Sant Jaume, een groot plein en de plaats waar een drukke markt en een van de plekken waar wekelijks de sardana gedanst wordt. De Ajuntament en de Palau de la Generalitat, twee van de belangrijkste gebouwen in de stad staan hier.

Museu Picasso Het Museu Picasso is het meest bezochte museum van Barcelona. Het bevindt zich in drie oogstrelende stenen landhuizen aan de Carrer de Montcada, wat in de middeleeuwen de weg naar de haven was. In het museum vindt u vele werken uit de beginjaren van de artiest, met name zijn Blauwe Periode, met schilderijen al De Machtelozen, keramieken zijn vroege werken uit de jaren ’90 van de negentiende eeuw. Op de tweede verdieping vindt u werken uit Barcelona en Parijs uit de periode van 1900 tot 1904, met veel van zijn werken die beïnvloed zijn door het impressionisme. Het portret van Senyora Canals (1905) uit zijn Roze Periode vindt u daar ook. Onder de latere werken uit Cannes bevinden zich complexe technische series (Las Meninas), die met name het gelijkgetitelde meesterwerk van Diego Velazquez bespreken.

La Sagrada Familia Dit is een wereldwijd symbol van Barcelona. La Sagrada Familia en adembenemend. De monumentale kerk El Temple Expiatori de la Sagrada Familia (de verzoenende tempel van de Heilige Familie) is het beroemdste werk van Gaudi e het beste voorbeeld van zijn idealistische genialiteit. De architect is zijn taak begonnen in 1883 op de plaats waar voorheen een neo-Gotisch project was begonnen door F. del Villar. Gaudi heeft zijn leven gewijd aan het uitvoeren van dit ambitieuze werk, wat na zijn plotselinge dood onafgemaakt bleef. Gaudi werd zo in beslag genomen door de kerk dat hij niet alleen al zijn kreatieve energie erin stopte, maar ook op die plek is gaan wonen. Op 7 juni 1926 werd Gaudi overgereden door een auto terwijl hij de Gran Via in Gerona overstak. Hij kwam niet meer bij bewustzijn en drie dagen later stierf hij op 74 jarige leeftijd. Het werk in de kerk ging door tot het in 1936 werd onderbroken toen de crypte en de werkkamer van Gaudi, waarin de notities en tekeningen lagen, afbrandden als gevolg van bombardering in de Spaanse burgeroorlog. Het project werd weer opgepakt in 1952 met behulp van tekeningen en modellen, hoewel er veel gediscussieerd werd over het doorgaan met het werk. Tussen 1954 en 1976 werden de gevel en de vier toren aan de westkant afgebouwd. De beeldhouwer Josep. M. Subirachs versterkte het team in 1987 om aan de beelden van de Lijdenspoort te werken. Tegenwoordig is het gebouwde deel open voor bezoekers, evenals het kleine Museu del Temple Expiatori de la Sagrada Família, met schaalmodellen en tekeningen die het bouwproces laten zien. De toren zijn ook toegankelijk en bieden een adembenemend uitzicht over de stad.

La Pedrera Ook een meesterwerk van Gaudi. La Pedrera is gebouwd tossen 1905 en 1910 als een combinatie van een appartement en kantoren. Voorheen heette het Casa Mila, maar het staat beter bekend als La Pedrera (de steengroeve) wegens zijn ongelijke grijze stenen gevel die om de hoek van de straat loopt en het effect geeft van een golfbeweging die verder benadrukt wordt door grote, smeedijzeren balkons. Bezoekers kunnen het gebouw bezichtigen en het dak op gaan, waar enorme, veelkleurige schoorstenen staan. Op zomeravonden in de weekenden is het dak mysterieus verlicht en open voor een spectaculair uitzicht over Barcelona. Een verdieping onder het dak is een klein museum gewijd aan het werk van Gaudi.

Park Güell Gaudí's leraar Euredi Güell heeft een stadje gepland in een buitenwijk. Zijn gebouwen lagenop een flinke afstand noordwest van Barcelona. Er waren meer dan 60 huizen gepland, maar er zijn slechts twee huizen op het gebied gebouwd. Het project was bijzonder in die tijd en als onroerend goed project was het een fiasco. De gemeente kocht het gebied in 1922 en in het volgende jaar werd er een park van gemaakt. Gaudi heeft de grond niet gelijk gemaakt dus heeft het park een netwerk van wegen die de contouren van het land volgen. De ingang ligt op het laagste punt, van waar een dubbele trap leidt naar een kamer met zuilen, waarvan het plafond de vloer is van het enorme plein. De verdere delen hebben fantasievolle viaducten en zuilenrijen, die in natuurlijke patronen zijn gebouwd.

Gúell Palace Het is gebouwd in 1888 door Antonia Gaudi. In de lobby van het paleid wordt het licht dat door de ramen valt gedimd door drie enorme bogen die worden gevormd door grijzen, gladgepolijste stenen pilaren. De enorme bogen geven de indruk van een Gotisch raam; maar de ramen die Gaudi in Guell’s paleis heeft gemaakt zijn rechthoekig. Met andere woorden: ze dienen als een tegenstelling van de lijnen van de bogen. Deze bogen laten ook de eerste tekenen zien van zijn interesse in de Art Nouveau. De Art Nouveau elementen van de toegangspoort worden ook in het gebouw herhaald. Er is veel versiering op de pilaren, waar er veel van zijn: dikke, steunende grijze gepolijste pilaren in de vorm van een paddestoel die zijn gemaakt van stenen uit een groeve in de Pyreneëen. Het centrum van het gebouw is een hal die drie verdiepingen beslaat. Dit vervangt als het ware de gebruikelijke binnenplaats maar geeft tegelijk de indruk dat u in een enorme Barokkerk staat. Deze zaal is overdekt met een koepel waarin Gaudi ontelbare ronde gaten heeft gemaakt. De gedraaide poten van de tafel komen terug in het gebouw zelf, namelijk op het dak.

Gracia Een volledig zelfstandige buitenwijk sinds het eind van de negentiende eeuw. Gracia behuist artiesten, studenten en intellectuelen maar ook de gewone man die het een nuchter karakter geven. Er zijn prachtige parken om overdag van te genieten en ’s avonds wordt het plein een populaire en levendige plek om bijeen te komen. Het was ooit een dorp met de naam L’Eixample en in de negentiende eeuw een industrieel gebied dat bekend stond om de Republikeinse en liberalistische ideeën. In 1897 werd Gracia een deel van Barcelona. In die tijd had het dorp slechte wegen, scholen en ziekenhuizen en geen straatverlichting of riool, dus het had wel iets in te halen. In de jaren ’60 en ’70 van de twintigste eeuw werd het gebied populair bij de radicale en onconventionele mensen, en dat karakter heeft het tot de dag van vandaag behouden: veel hippe lokale sterren zorgen ervoor dat ze vaak gezien worden in de bars en cafés. Placa del Sol is een fijne plek om overdag te zitten en te kijken naar de cafés en serene negentiende eeuwse architectuur.

Montjuïc De heuvel die over het centrum van de stad uitkijkt bevat mooie kunstgalerieën, attracties, rustgevende parken en het grootste deel van de plaatsen waar in 1992 de Olympische Spelen gehouden werden. Wanneer u vanaf de Placa d’Espanya komt ziet u aan de noordkant de Placa de Braus Monumental, een voormalige stierenvechters-arena waar de Beatles in 1966 hebben opgetreden. Daarachter ligt Parc Joan Miró, waar het fallische werk van Miró Dona i Ocell (Vrouw met Vogel). Daar in de buurt, in de Palau Nacional, vindt u het Museu Nacional d’Art de Catalunya, dat een indrukwekkende collectie aan Romaanse kunst heeft. Rondom het Palau Nacional zijn fonteinen, zoals de grootste, La Font M� gica, die op zomeravonden tot leven komst met een show van licht en muziek. In het noordwesten van Montjuïc is het ‘Spaanse dorp’ Poble Espanyol. Op het eerste gezicht is het een goedkope toeristenplaats, maar het is ook een collage van interessante Spaanse architectuur met overtuigende kopieën van gebouwen uit heel Spanje. De Anella Olímpica (Olympische Ring) is een groep van sport faciliteiten waar de grootste evenementen van de Olympische Spelen van 1992 gehouden werden. Onderaan de heuvel vindt u meesterwerken van een andere soort in het Fundanció Joan Miró, het museum van de grootste Catelaanse kunstenaar van de twintigste eeuw. Dit is de grootste collectie van zijn werk.

Monestir de Montserrat Montserrat ligt 50km noordwerst van Barcelona en heeft vreemde rotslagen, vervallen grotten van kleuzenaars, een klooster en ladingen toeristen die een pauze nemen van hun vakantie aan de Costa Brava. De Monestir de Montserrat is gebouwd in 1025 om visioenen van de Maagd Maria te gedenken. Tegenwoordig wonen er ongeveer 80 monniken en pelgrims die La Moreneta (De Zwarte Maria), komen vereren. La Moreneta is een Romaans beeld uit de twaalfde eeuw, van Maria met de baby Jezus en is de officiële beschermheilige van Catalonië sinds 1881. De mooiste manier om naar Montserrat te bereiken is per kabelbaan, die u na een spannende vlucht over de berghelling tot net onder het klooster brengt.